Μπορεί ποτέ η πρόοδος να είναι ταυτόσημη της καταστροφής;

φωτο: Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος Νότιας Καρυστίας

Η επανέναρξη των έργων για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην Οχη και μάλιστα μέσα σε "προστατευμένη" περιοχή Natura 2000 με τα πρώτα ορατά αποτελέσματα της μεταμόρφωσης του βουνού, έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση.

Του Στρατή Μαζίδη

Το να εκμεταλλευθεί κανείς τον άνεμο, δεν είναι κακό. Το κάνει άλλωστε ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων με τη ναυσιπλοΐα αλλά και σε απλές καθημερινές εφαρμογές. Γιατί λοιπόν να μην παράξει και ρεύμα από αυτόν αν είναι δυνατό;

Το ερώτημα όμως είναι σε ποια κλίμακα μπορεί να συμβεί αυτό; Το να αποκτήσει ένα μέρος 1-2  αιολικά πάρκα προς ενίσχυση των δικών του αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας και σε μια τοποθεσία στην οποία θα πραγματοποιηθεί η ελάχιστη δυνατή ζημιά στο περιβάλλον, δίχως επιπτώσεις στην τοπική οικονομία και με τη δέσμευση ότι το περιβάλλον που χαλάσαμε εκεί, θα το δημιουργήσουμε εδώ μέσα από ένα βιότοπο / πάρκο, θα άξιζε να συζητηθεί.

Και αυτό φυσικά μέσα από αντίστοιχη δέσμευση του εργολήπτη για περίοδο δεκαετιών, με τη μόνιμη παρουσία εξειδικευμένου προσωπικού, σωστής συντήρησης και πραγματοποίησης όλων των απαραίτητων μελετών.

Όμως δε συμβαίνει αυτό στη Νότια Καρυστία.

Η πόλη μετατρέπεται σε μπαταρία αλλά η ίδια υποφέρει από τις διακοπές ρεύματος, το οποίο πληρώνει κι από πάνω.

Επιπλέον τα αιολικά πάρκα όταν περάσουν τα χρόνια και αφού έχουν εισπραχθεί οι επιδοτήσεις, μένουν κουφάρια, όπως αυτό που βλέπουμε πάνω από το Λιβάδι. Η πρόσφατη αποκάλυψη των Ελβετών για τη φθίνουσα πορεία των αιολικών πάρκων στη Γερμανία εν όψει του τερματισμού των χρηματοδοτήσεων με την ανάγκη να βρεθούν πρόθυμοι αγοραστές ακόμη και των καινούριων ανεμογεννητριών, αποδεικνύει πως περισσότερο πρόκειται για μια οικονομική επένδυση με καλό κέρδος παρά για μια στρατηγική επιλογή εναλλακτικής μορφής παροχής ενέργειας.

Οι μελισσοκόμοι βλέποντας τα ρείκια να ξεραίνονται, έχουν αρχίσει και τα μαζεύουν.

Ο Αγροκτηνοτροφικός Σύλλογος Νότιας Καρυστίας στην τελευταία του ανακοίνωση ανέδειξε πολύ σοβαρά ζητήματα τόσο όσον αφορά την επιβίωση του κλάδου τους όσο και της υγείας των περίοικων που ήδη παραπονούνται.

Αντιπροσωπείες του ΣΠΠΕΝΚ παρακολουθούνται στις επίμαχες περιοχές από εταιρείες ασφάλειας.

Η ιδιοκτησία μέσω της επινόησης των δασικών εκτάσεων, αμφισβητείται. Μπουλντόζες μπαίνουν στο κτήμα σου και σκάβουν ενώ εσύ καλείσαι να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας. Αν το μάθεις πως μπήκαν μπουλντόζες.

Οι όποιες υποδομές (πχ δρόμοι) καταστρέφονται.

Το περιβάλλον; Όλα όσα ο Θεός από αιώνες δημιούργησε με το μεράκι και την πινελιά του, ισοπεδώνονται.

Όλα όμως τα παραπάνω συνιστούν σημεία καταστροφής και η πρόοδος δεν μπορεί ως όρος να επικαλείται για την περίπτωση της Νότιας Καρυστίας. Το μόνο όφελος είναι αυτά τα όποια προσωρινά χρήματα πέφτουν στην περιοχή για όσο θα διαρκέσουν τα έργα. Λίγα, για λίγο, για λίγους.

Πρόοδος είναι να παίρνω κάτι και να το βελτιώνω, το πάω παρακάτω δίχως να καταστρέφω ή να ζημιώνω. Η εμπειρία δείχνει ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο στο θέμα μας. Ζούμε σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει μέτρο, δεν τηρούνται κανόνες και όλα γίνονται στο πόδι. Στο τέλος της ημέρας διαπιστώνεις ότι σου μένει μια πικρή γεύση μετά από όλα αυτά.

Μοιράσου στο Google Plus