Αστεία αστεία φτάσαμε στις 18 Ιουλίου, δηλαδή φάγαμε το μισό καλοκαίρι. Άλλες εποχές η Κάρυστος τέτοιες μέρες είχε σχεδόν γεμίσει. Τα πλοία πηγαινοέρχονταν γεμάτα από τη Ραφήνα. Μόνιμοι και μη παραθεριστές έρχονταν για αναψυχή και ξεκούραση.
Του Στρατή Μαζίδη
Με τον καιρό τα πλοία σταμάτησαν να πηγαινοέρχονται. Τώρα πια ανεβοκατεβαίνουν στο βουνό φορτωμένα μεγάλα φορτηγά. Ακόμη και το βράδυ τα βλέπεις να ανηφορίζουν εκεί ψηλά και να περνούν στην άλλη πλευρά. Πριν λίγες ημέρες μάλιστα ακούγονταν και κάποιοι ήχοι σαν εκρήξεις. Τι στην ευχή γίνεται εκεί πίσω; Όλοι ξέρουμε.
Το βουνό δεν αλλάζει. Έχει ήδη αλλάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η Κάρυστος αρχίζει να μετατρέπεται στην κοντινή έρημη πόλη-ξενοδοχείο όσων εργάζονται "εκεί πίσω". Με μερικές αισθητικές παρεμβάσεις στην προκυμαία και κάποιες επισκέψεις ωραίων πλεούμενων ξεγελάμε λίγο την σκέψη μας.
Η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει. Αχ και να υπήρχε ένα κουμπί να το πατήσω και να γυρνούσαμε σε εκείνα τα χρόνια που αντί για φορτηγά, πηγαινοέρχονταν γεμάτα το Καστριανί και το Πόρτο Λάφια. Τέτοιο κουμπί όμως δεν υπάρχει. Μόνος τρόπος να το ξαναζήσουμε είναι να σχεδιάσουμε κατάλληλα το μέλλον, εκτός από τα τοιχάκια, για να πηγαινοέρχονται ξανά τα πλοία, αντί να ανεβοκατεβαίνουν μέρα-νύχτα τα φορτηγά. Γιατί κάπως αλλιώς γνωρίσαμε την Κάρυστο όλοι εμείς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.