Του Στρατή Μαζίδη
Οι
αφίξεις δεν ήταν πολλές ωστόσο εντυπωσίασε το μέγεθος του αριθμού των
επιβατών, πέρα από τα λίγα οχήματα, που επιβιβάστηκαν στο πλοίο. Η
πλειοψηφία τους επέστρεψε την επόμενη ημέρα και επιβιβάστηκαν σε
πούλμαν, δείγμα ότι η γραμμή αρχίζει να δουλεύει και με τουριστικά
πακέτα.
Κι όλα αυτά σε μία γραμμή η οποία στην 3η επίσημη και 2η
ουσιαστικά χρονιά της εξακολουθεί να μη διαφημίζεται αλλά και να μην
προωθείται όταν δίνεται αυτή η ευκαιρία.
Το υπάρχον ενδοκυκλαδικό
δρομολόγιο δεν είναι το καλύτερο δυνατό από την άποψη της κατανομής των
δρομολογίων που επιτρέπουν μία απόδραση η οποία θα είναι είτε λιγότερη
των εικοσιτεσσάρων ωρών είτε εξαήμερη. Μία ακόμη προσέγγιση στο
ενδιάμεσο θα ήταν χρήσιμη.
Επιπλέον περισσότερες δυνατότητες θα παρέχονταν αν ερχόταν στην Κάρυστο και το δεύτερο ενδοκυκλαδικό δρομολόγιο με το ΑΡΤΕΜΙΣ.
Επίσης
δεν ακούμε απολύτως τίποτα σχετικά με την αναγκαία καινούρια εξωτερική
προβλήτα που - θεωρητικά - πρόκειται να κατασκευαστεί στο λιμάνι της
Καρύστου. Ένα πολύ απλό έργο το οποίο θα μπορούσε να έχει ήδη
ολοκληρωθεί.
Δυστυχώς, το να βγαίνει κανείς στα κανάλια όταν τον
καλούν να μιλήσει για την Κάρυστο καθώς αρχίζει να ακούγεται περισσότερο
ως κοντινός προορισμός, θα πρέπει να τυγχάνει μεγαλύτερης
εκμετάλλευσης.
Δεν επαρκεί να βγάινει κάποιος στα τηλεπαράθυρα μιλώντας για τις ομορφιές του τόπου μας.
Θα πρέπει με ευγένεια να εκμεταλλευόμαστε το βήμα που μας δίνεται για να πούμε ότι εδώ ακόμα εκκρεμεί το ζήτημα ενός νέου ντόκου στο λιμάνι της Καρύστου που θα εξυπηρετήσει καλύτερα το επιβατικό κοινό, πως χρειαζόμαστε πυκνότερη σύνδεση με τα νησιά αλλά και μια, έστω υποτυπώδη - απευθείας σύνδεση με τη Ραφήνα.
Τα χαμόγελα μόνα τους δεν κάνουν τίποτε. Για να πάρεις, πρέπει να ζητήσεις. Και για να ζητήσεις, πρέπει να θέλεις κάτι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.